Ergens in een ander Leven

Ik moet nog even bijkomen van een heerlijk winterkampeer weekend met mijn lief. Het was een bijzondere plek waar we zijn geweest. In ieder geval voor mij ontzettend intens wat er met mij gebeurde op die plek. Ik was ergens in een ander leven hier al geweest….

Toen we aankwamen met de auto bij Ineke, de gastvrouw van de winterkampeerplek. Viel mij al meteen op dat het mij zo bekend voorkwam. Maar daar verder geen aandacht aan besteed die middag en hadden we de spullen uit de auto geladen en de tent opgezet.

Maar naar mate we er langer stonden kreeg ik heel sterk het gevoel dat ik hier al een keer was geweest. Een gevoel van ergens in een ander leven te zijn geweest. En telkens als ik naar het huis liep, moest ik eerst door een stukje tuin heen dat mij zo sterk aantrok. Het grasveldje, de veranda met dat bankje eronder….

Het voelde zo bekend aan

Ik vertelde Ineke ook al dat het mij hier zo bekend aanvoelde, dat ik deze plek al kende. Zij vertelde mij over de kinderen die zij opvangt en daar lekker buiten mee bezig is. En over gescheurde sokken aan elkaar geknoopt (eenlings). Het hele verhaal klopte gewoon. Dus ik vroeg of zij misschien iets in het verleden iets op Marktplaats had gezet wat ik voor mijn vintage woonwinkel nodig had (2014-2017). Maar zij kon zich niet herinneren daar iets te hebben geplaatst.

Lekker aan de wandel

De volgende dag waren wij heerlijk gaan wandelen over het natuurreservaat de Kampina in Brabant. Ik had mijn lief zo’n beetje meegesleurd, want ik ben niet van de standaard paadjes volgen, nooit gedaan ook 😉 Ik zocht dan echt zoveel mogelijk de rust op tijdens de wandeling. Op een gegeven moment wilde ik de heide op om te kijken of wij misschien de koeien of paarden konden zien. Dus we volgden het dierenpad, iets meer de heuvel op.

Ik zei tegen mij lief; ‘Er staat een mooi huis hier rechts van mij’, ‘oh nee toch niet! Hmmm?’ En toch had ik het mij niet ingebeeld, het stond er echt. Het zou nu de dag ook niet een plek zijn om een huis daar te bouwen. Het huis wat ik zag was wel passend voor de omgeving. Zou dit het nieuwe huis gaan worden van ons beide? Ik kreeg het zo duidelijk door…

We hadden zo ongeveer twee en een half uur gewandeld en toen zijn we weer teruggelopen naar onze kampeerplek. Onderweg zagen we nog een hele mooie regenboog, een mooie afsluiter van een heerlijke wandeling.

De laatste dag

De laatste dag van het heerlijk weekendje, op mijn verjaardag, liep ik toch nog even naar die plek in de tuin van onze gastvrouw Ineke. Ik stond in het midden van het grasveldje en toen kwam er een heleboel los. Tranen stroomden over mijn wangen, mijn opa voelde ik heel sterk in mijn bijzijn en de naam van mijn lief werd ook heel sterk doorgegeven. In de boom zat ook het totemdier specht te tokkelen op een tak, en laat die nou staan voor ‘het loslaten’.

Zie je nou wel?! Ik had hier al eerder gewoond! Ergens in een ander leven! Maar wel met mijn lief die nu ook na 30 jaar weer op mijn pad is verschenen. Nu mogen we weer samen zijn, we zijn er klaar voor om samen onze toekomst te gaan creëren.
Dus ik heb gehuild en gehuild en gezegd; ‘Ja, ik mag nu verder, ik mag nu loslaten’.

Het was een heel spiritueel intens weekend voor mij. Veel losgelaten en inzichten mogen krijgen. Ik wist al heel vroeg in dit leven dat ik een ziener was, een voeler van energie (goed en slecht) en dat ik dingen intuïtief doe. Maar na dit weekend is mij zoveel meer duidelijk geworden dat ik nog meer mag gaan vertrouwen op mijzelf, Spirit en het Universum. En ik ook meer open mag gaan staan dat ik ben zoals ik ben en ben wie ik ben…